Σκιν Λιβ-Ιν

Μετά από αιώνες το blog του κόρακα αποφάσισε να θυμηθεί την κινηματογραφική του άποψη με αφορμή την τελευταία ταινία του Pedro Almodóvar. Του ευτραφή 60+ πλέον (ηλικία λέμε για κιλά άστο...) σκηνοθέτη που αποτελεί αναμφισβήτητα το Νο 2 όνομα του ισπανικού κινηματογράφου (μετά φυσικά το μέγιστο δάσκαλο Luis Buñuel).

Αφού λοιπόν το πολύ το κυρελέησον το βαριέται και ο παπάς που πίνει καρνέισον και γι' αυτό μάλλον παχαίνει, έτσι και ο Πέδρο κουράστηκε από τις υστερίες, τα ξεκατινιάσματα, τις καλόγριες που πίνουν μπάφο και κουμπώνουν σπιντ, τα ψηλά αντρικά τακούνια και αποφάσισε να αφήσει ήσυχη την πρώτη μάνα τραβεστί (που λέει και ο Τζιμάκος) και να το γυρίσει. Ελαφρώς στην προηγούμενη ταινία του, τις "Σπασμένες Αγκαλιές" και όλοκληρωτικά τώρα με "Το δέρμα που κατοικώ" παραδίδοντας ένα κορεάτικων καταβολών θριλεράκι από το οποίο δε λείπει η ανωμαλία αλλά αντίθετα παίρνει σοβαρή και πολύ πιο ενδιαφέρουσα μορφή. Εύγε Πέδρο!

Αυστηρώς ΑκατάλληλοΣ

Έπεσε στα χέρια μου η εφημερίδα Real της προηγούμενης Κυριακής, όχι αυτή που κυκλοφορεί απόψε και στο ένθετο Real Life διαβάζω κείμενο του υπερτεράστιου και παγκοσμίως γνωστού σεναριογράφου, σκηνοθέτη, ηθοποιού Μιχάλη Ρέππα με τίτλο "Δαμάζοντας τον Χϊτλερ" στο οποίο ασκεί έντονη κριτική στον Λαρς Φον Τρίερ. Θα μου πεις κουνιούνται τώρα του Τρίερ που τον έπιασε στο στόμα του ο Ρέππας. Οκ αλλά εκφράσεις και χαρακτηρισμοί όπως "γελοίος και υπερφιλόδοξος τσαρλατάνος", "εστετίστικη παρλαπίπα (Europa)", "μπρεχτικόαλαμπουρνέζικη αμπελοφιλοσοφία της συμφοράς (Dogville)" με έβγαλαν από τα ρούχα μου. Κυρίως γιατί αποδεικνύουν πόσο βλάχος είναι ο Έλληνας, που δεν μπορεί να διαφωνήσει με επιχείρημα για τις άστοχες (κατ' αυτόν) δηλώσεις κάποιου αλλά πρέπει να εκφράζεται με χυδαίο τρόπο γiα αυτόν και το έργο του σε στυλ "του την είπα τώρα". 

Δυστυχώς κύριε Ρέππα το έργο του καθενός μιλάει από μόνο του και οι συγκρίσεις μόνο γέλιο θα προκαλούσαν. Όσο για το όνειρο σας να κερδίσει μία τσόντα το φεσιβάλ των Καννών όπως αυτό αποτυπώθηκε στην ταινία σας "Αυστηρώς Κατάλληλο" είναι πιο πιθανό να γίνει πραγματικότητα από το να συμμετέχει έστω μία δικιά σας ταινία σε ένα σοβαρό φεστιβάλ. Όσο για το χαριστικό βραβείο FIPRESCI για το "Οξυγόνο", απλά να θυμήσω ότι ήταν στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. 

Εμπρός για το χρυσό αγγούρι

Η είδηση: Ο (ex) Περιφερειάρχης Μακεδονίας Παναγιώτης Ψωμιάδης πρόκειται να πάρει μέρος στην νέα ταινία του Όμηρου Ευστρατιάδη με τίτλο “Οι Πόντιοι next generation”. [Πηγή]

Το σχόλιο του κόρακα: Είναι βέβαιο ότι η ταινία θα διεκδικήσει και θα φέρει στη χώρα μας, κάνοντας περήφανους όλους τους Έλληνες, το Χρυσό Αγγούρι στο φεστιβάλ των Χαζών.

Ίσως άυριο, ίσως μεθαύριο, ίσως σε δέκα χρόνια

Ίσως άυριο, ίσως μεθαύριο, ίσως σε δέκα χρόνια να καταφέρει μία ελληνική ταινία να πάρει ένα όσκαρ. Αν και προσωπικά λίγο με ενδιαφέρει αυτό, ο κινηματογράφος δεν χωράει σε εθνικά πλαίσια. Ήθελα βέβαια να το πάρει ο Κυνόδοντας φέτος γιατί ήταν μια ταινία που με ενθουσίασε αλλά δεν είχε καμία τύχη σε ένα τέτοιο θεσμό μπροστά σε ένα τόσο διδακτική μελούρα, σε μία καλογυρισμένη ταινία αλλά εντελώς μασημένη τροφή όπως το Hævnen.

Δανέζικα δεν ξέρω, αφού ο GAP δεν μας έκανε ακόμα Δανία, αλλά δε νομίζω Hævnen να σημαίνει In a Better World ούτε Ίσως, άυριο...

The Lincoln Lawyer

Είπα να πάω σινεμαδάκι χθες και να γυρίσω μετά να το παίξω κουλτούρα και να κράξω όσους πάνε στα πολυσινεμά και μασουλάνε και ρουφάνε διάφορα την ώρα που βλέπω με προσοχή κάποια υπερμπαρούφα. Τελικά αποφάσισα να πω την αλήθεια: Ήμουν και εγώ εκεί με κουβά ποπ κορν και μπιτόνι κόκα. Έτρωγα και έπινα και εγώ την ώρα που ο Matthew McConaughey ως άλλος Αλέξης Κούγιας έμπαζε και έβγαζε λαό από τη στενή. Μέτριο ταινιάκι ο "Δικηγόρος σκοτεινών υποθέσεων", κάτι λέει για τους οπαδούς του δικαστικού θρίλερ αλλά μέχρι εκεί. Για dvd κανένα χαλαρό βράδυ δεν είναι κακό. Όλα τα λεφτά το κούρεμα του William H. Macy.

Προβλέψεις και επιθυμίες για τα αποψινά βραβεία Όσκαρ

Πολύ ξεχωριστά φέτος τα βραβεία τόσο λόγω της συμμετοχης του Κυνόδοντα αλλά και γιατί στις υποψηφιότητες κυριαρχούν οι 4 αγαπημένοι μας αμερικάνοι σκηνοθέτες (Fincher, Aranofsky, Nolan, Coen). Αν και από ότι φαίνεται ένας Άγγλος τελικά θα τους κάνει τη ζημιά και δεν θα είναι ο προφανής (Danny Boyle) αλλά ένας πολύ ανερχόμενος (Τοm - Damned Utd - Hooper).

Αναλυτικά όλες οι υποψηφιότητες εδώ.

Στα γρήγορα τι θα θέλαμε και τι θα γίνει τελικά στην αποψινή τελετή στις βασικές κατηγορίες:

Kαλύτερη ταινίας

Τι βλέπω: Ενώ τα πάντα έδειχναν The Social Network λίγο πριν τον τερματισμό φαίνεται να παίρνει κεφάλι Ο λόγος του Βασιλιά. Προβλέπω The King's Speech λοιπόν παρότι θα ήθελα να κρατήσω μία πισινή.

Τι θέλω: Έχοντας δει και τις 10 υποψήφιες ταινίες μπορώ να πω ότι περισσότερο από όλες μάλλον μου άρεσε το Inception. Από τα δύο που θα παλέψουν σίγουρα προτιμώ το Social Network. Ο λόγος του βασιλιά, παρότι είναι καλή παραγωγή,  δεν με έψησε εξ' αρχής λόγω θέματος, δεν μπορώ να φανταστώ τίποτα πιο αδιάφορο. Χειρότερη ταινία πάντως της δεκάδας με διαφορά το Winter's Bone.

Σκηνοθεσίας

Τι βλέπω: Μάλλον David Fincher για το Social Network. Το αξίζει και του το χρωστάνε. Αν και προβλέπω ντέρμπι με τον Hooper (The King's Speech). Δεν θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά πάντως εδώ...

Τι θέλω: Fincher φυσικά. Παρότι έχει κάνει πολύ καλύτερες ταινίες ας το πάρει έστω για αυτήν. Επίσης θα ήθελα να ήταν ο Nolan στην πεντάδα για το Inception αντί του Hooper (The King's Speech) ή του Russell (The Fighter).

Πρωτότυπου Σεναρίου:

Τι βλέπω: The King's Speech γιατί πρέπει να στηριχτεί το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, ειδικά αν χαθεί το σκηνοθεσίας.

Τι θέλω: Christopher Nolan για το Inception ασφαλώς. Όποιος το είδε καταλαβαίνει. Ο λόγος του βασιλιά απορώ όχι μόνο γιατί θα κερδίσει αλλά και γιατί είναι υποψήφιο. Σε αυτήν την κατηγορία δεν έχω δει μία ταινία, το Another Year του Mike Leigh αλλά βαριέμαι τον άγγλο τόσο πολύ που αποκλείεται να προτιμούσα το σενάριο του από του Inception.

Διασκευασμένου σεναρίου:
Τι βλέπω: The Social Network. Σενάριο του Aaron Sorkin. Δεν το χάνει, βάζω όλα τα λεφτά μου.
Τι θέλω: Το ίδιο ακριβώς. Πολύ καλό σενάριο, απογείωσε μία ψιλο-αδιάφoρη ιστορία (ποιος χέστηκε για το facebook) αλλά και γιατί τον πάω το τύπο (βλ. συμμετοχές στο Entourage κτλ)

Α' γυναικείου

Τι βλέπω: Natalie Portman. Δύσκολο να χαλάσει.

Τι θέλω: Δε λέω όχι σε Portman, της οποίας δηλώνω θαυμαστής από πάντα (Leon) και θα ήθελα να τσιμπήσει ένα βραβειάκι το Black Swan, αλλά από θέμα ερμηνείας καθαρά θα προτιμούσα μάλλον Michelle Williams για το Blue Valantine.

Δεν έχω δει το Rabbit Hole με το οποίο είναι υποψήφια η Nicole Kindman

Ά αντρικού:

Τι βλέπω: Colin Firth. Μπετό. Του το χρωστάνε από πέρυσι. Βάζω τα υπόλοιπα λεφτά μου που έμειναν από τον Sorkin.

Τι θέλω: Παρότι γουστάρω τον Firth θα προτιμούσα να το είχε πάρει πέρυσι και να το έπαιρνε φέτος ο dude Jeff Bridges που ήταν ο νικητής πέρυσι με κατώτερη ερμηνεία από τη φετινή. Μου άρεσε και ο James Franco (127 Hours) που είναι βέβαια απίθανο να βραβευτει αλλά θα τον δούμε ως παρουσιαστή της βραδιάς.

Δεν έχω δει το Biutiful για το οπόιο είναι υποψήφιος ο Javier Bardem.

B' γυναικείου:

Τι βλέπω: Τα προγνωστικά μιλάνε για ντέρμπι μεταξύ Melissa Leo (The Fighter) και Hailee Steinfeld (True Grit) με φαβορί την πρώτη. Προσωπικά βλέπω ανατροπή εδώ με την πιτσιρίκα Steinfeld να παίρνει τελικά το αγαλματίδιο.

Τι θέλω: Hailee Steinfeld, με εντυπωσίασε η μικρή!

B' αντρικού

Τι βλέπω: Christian Bale (The Fighter). Εύκολα ή δύσκολα εκεί θα πάει

Τι θέλω: Christian Bale (The Fighter), επιτέλους καιρός για λίγη αναγνώριση. Μου άρεσε αρκετά και ο Jeremy Renner (The Town) πάντως αλλά πρέπει να το πάρει ο Bale.

Ξενόγλωσσης ταινίας

Τι βλέπω: Τα προγνωστικά μιλάνε για ντέρμπι Biutiful (Μεξικό) και Hævnen (Δανία). Προσωπικά αποκλείω την περίπτωση του Biutiful και βλέπω πιο πιθανό το Hævnen αλλά τελικά θα ποντάρω στο αουτσάιντερ Incendies από τον Καναδά (με μία ελπίδα για Κυνόδοντα αν και το θεωρώ δύσκολο λόγω ύφους και θέματος)

Τι θέλω: Δυστυχώς έχουμε δει μόνο τον Κυνόδοντα και φυσικά θέλουμε με τα χίλια να το πάρει γιατί μας άρεσε πολύ και το φωνάζουμε εδώ και ενάμιση χρόνο.

Καλή θέαση σε όσους ξενυχτύσουν...

Το λάθος του Λάνθιμου

Αναγνώστη ξεκουράσου. Αγχώθηκες για το αν ο Κυνόδοντας είναι αντιγραφή παλιάς μεξικάνικης ταινίας αλλά βαριέσαι να ψάξεις να τη βρεις και να τη δεις για να ξεκαθαρίσεις αυτό το φλέγον ζήτημα; Ξεκουράσου σου λέω γιατί έχεις τον Κόραξ, ο οποίος βρήκε και είδε το El castillo de la pureza του Arturo Ripstein, ο οποίος συνυπογράφει και το σενάριο και μπορώ να σε πληροφορήσω ότι είναι πολύ γνωστός σκηνοθέτης και μάλιστα ακόμα γυρίζει ταινίες οπότε θα μπορούσαμε να τον ρωτήσουμε τη γνώμη του για τον Κυνόδοντα. 

Οι 2 ταινίες έχουν την ίδια βασική ιδέα. Αυτό είναι αναμφίβολο. Ένας τύπος κλείνει τη γυναίκα και τα τρία παιδιά του μέσα στο σπίτι και τους απαγορεύει κάθε επαφή με τον έξω κόσμο, γιατί θεωρεί πως είναι καλύτερα τα παιδιά να μεγαλώσουν χωρίς να μολυνθούν από την κοινωνία. Κολλάω και την αιτιολογία δίπλα καθώς έχει μεγάλη σημασία το γιατί. Βγήκαν διάφοροι άσχετοι και έλεγαν ότι τα έχουμε ξαναδεί αυτά στο Κωσταλέξι, στην Αυστρία κτλ. Δεν είναι έτσι, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Στο Κωσταλέξι ο εγκλεισμός έγινε για λόγους εκδίκησης, οικογενειακούς και πολιτικούς αφού μία νεαρή κοπέλα εμπλεξε με ένα μεγαλύτερο της και μάλιστα αριστερών φρονημάτων και η οικογένεια της την τιμώρησε με αυτό τον τρόπο. Στην Αυστρία πρόσφατα και σε άλλες περιπτώσεις έχουμε εγκλεισμό που συνοδεύεται από σεξουαλική κακοποίηση. Για να μην μακρυγορώ καμία σχέση με τις δύο ταινίες όπου η "φυλάκιση" γίνεται για "προστασία" από τον έξω κόσμο. 

Το "Κάστρο της αθωότητας" γυρισμένο το 1973 θυμίζει πολύ Bunuel  γεγονός καθόλου τυχαίο αφού ο Ripstein ξεκίνησε από βοηθός του δάσκαλου Louis στο "Angel Exterminator" και για την εποχή της είναι πολύ καλή και ιδιαίτερα προκλητική ως και σοκαριστική. Ο Κυνόδοντας σχεδόν 30 χρόνια μετά ακουμπάει στο ίδιο θέμα και το απογειώνει, στρέφει το σχόλιο και προς άλλες κατευθύνσεις. Σοκάρει και αυτός αρκετά αλλά συγκρίνοντας τις χρονολογίες νομίζω όχι όσο το κάστρο.

Κάπου εδώ τελειώνουν και οι ομοιότητες των 2 ταινιών. Υπάρχουν αρκετές διαφορές στο σενάριο και στην εξέλιξη. Στο "Κάστρο της αθωότητας" ο μεξικάνος πατέρας διατηρεί μαζί με τα παιδιά οικογενειακή επιχείρηση παρασκευής ποντικοφάρμακου το οποίο πουλάει από μαγαζί σε μαγαζί. Επίσης η μάνα δεν είναι και τόσο σύμφωνη με αυτό που γίνεται. Στο τέλος μπουκάρει κατά λάθος η αστυνομία και αποκαλύπτεται το σκηνικό. Οι διαφορές είναι αρκετές αλλά δεν έχει νόημα να τις καταγραψω μία μία. Φυσικά εντελώς διαφορετική είναι η σκηνοθέσια και η οπτική των δύο δημιουργών. Κάνοντας σύγκριση με καθαρά κινηματογραφικό κριτήριο και κλείνοντας τα μάτια στα 30 χρόνια διαφορά σίγουρα προτιμώ τον Κυνόδοντα.

Ποιο είναι το λάθος του Λάνθιμου λοιπόν; Μα φυσικά ότι δεν βγήκε από την αρχή και ότι δεν το έγραψε και στους τίτλους της ταινίας πως: Η ιστορία βασίστηκε στο El castillo de la pureza. Έτσι και αυτός θα έφτιαχνε το μικρό του αριστούργημα και όλοι οι ξερόλες δεν θα είχαν να του προσάψουν τίποτα και οι Μεξικάνοι παπούδες θα χαίρονταν αν έπεφτε κάποτε στα χέρια τους ο Κυνόδοντας...Εξάλλου και αυτοί κάνουν μία αναφορά σε ένα κείμενο του Octavio Paz με τον ίδιο τίτλο αλλά τα ισπανικά μου δεν βοήθησαν για να καταλάβω αν δανείστηκαν από εκεί το στόρι ή μόνο τον τίτλο της ταινίας. 

Οι ταινίες της εβδομάδας

To blog σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το οργανωμένο χτύπημα κατά της πειρατείας αρνείται να σχολιάσει ξανά ταινίες μέχρι νεωτέρας (χεστήκατε το ξέρω). Δεν πεθαίνει η πειρατεία ρε, ένα κλείνει δέκα θα ανοίγουν. Δεν βγάλατε αρκετά στην πλάτη του καλλιτέχνη τόσες δεκαετίες ρε μεσάζοντες; Εδώ δεν πληρώνει κανείς πια εισιτήρια και διόδια, θα τα δίνουν σε εσάς;

Οι ταινίες της εβδομάδας

Στη σκιά του Κυνόδοντα για τον οποίο πήρε το αυτί μου ότι θα προβληθεί και πάλι στις ελληνικές αίθουσες μετά την οσκαρική υποψηφιότητα, 7 ακόμα νέες αφίξεις: 

Black Swan: Το νέο πόνημα του Darren Aronofsky. H πλέον αναμενόμενη ταινία της χρονιάς. Οτιδήποτε λιγότερο από ένα νέο Fountain θα μας απογοητεύσει (μετά τη μέτρια παράνθεση του Wrestler)

Yumurta: Δηλαδή Αυγό. Τούρκικη παραγωγή, ας ελπίσουμε όχι επιπέδου Ονούρ. 

The Extra Man: Ιστορίες για ζιγκολό από τους δημιουργούς του American Splendor, γεγονός που μας κάνει αισιόδοξους. 

You Again: Αμέρικαν βλακοκομεντί again?

The Green Hornet: Άλλη μία πολυαναμενόμενη άφιξη με τον Michel Gondry να δοκιμάζει στα χωράφια των υπερηρώων. Για να δούμε..

The Mechanic: Καραπεριπέτεια από έναν ειδικό του είδους (τον Simon West πρώτη του ταινία το Con Air) και δυνατό cast (Statham, Foster, D.Sutherland) που τη συνοδεύουν θετικά σχόλια. Το ότι πρόκειται για remake ταινίας του 1972 με πρωταγωνιστή τον Charles Bronson και ελληνικό τίτλο "Το μούτρο" εγείρει κάποιους προβληματισμούς. 

Season of the Witch: Nicolas Cage με νέο κούρεμα. Yeaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!

Πρωτοτυπία του κώλου

Το να προωθείς ταινίες τρόμου ή θρίλερ δείχνοντας κώλους στο πόστερ δεν είναι κακό. Αλλά λίγη πρωτοτυπία δεν βλάπτει...

1978                                    2009                                   2010                                    2010   

Τα  ίδια περίπου ισχύουν και για πόστερ με σέξυ κορίτσια που γλείφονται...

1983                                      2005                             2008                                         2009

Ο Κυνόδοντας στα όσκαρ!

Με μεγάλη χαρά μάθαμε την είδηση και όχι τόσο μεγάλη έκπληξη καθώς εδώ και μία εβδομάδα είχε γίνει γνωστό ότι ήταν ανάμεσα στις 9 επικρατέστερες. Επίσημα πλέον και στην χρυσή πεντάδα λοιπόν κάτι που είχε να πετύχει ελληνική ταινία 33 χρόνια. 

Ναι αλλά θα μου πεις δεν πρέπει κάτι να κράξεις, δεν μας τα λες καλά ρε κόραξ. Θα κράξω το υπόλοιπο ελληνικό σινεμά. Το σινεμά των τηλεοπτικών σταρ, της τηλεοπτικής αισθητικής, των εισιτηρίων, των multiplex. Το σινεμά της άθλιας χαζοκωμωδίας και της αποβλάκωσης που δεν προσφέρει τίποτα. Κι ας υποστηρίζουν μερικοί ότι ταινίες σαν τον Κυνόδοντα ή το Attenberg είναι δήθεν, είναι και καλά, είναι αρρωστημένες, είναι artsy και όχι artistic και πολλά άλλα. Ακόμα και αν ισχύουν αυτά είναι πολύ καλύτερες από τα μπάζα που μας σερβιρούν με το κιλό.

Οι ταινίες της εβδομάδας

Μετά από μερικά συνεχόμενα ποδοσφαιρικά posts (και σκέψου ότι δεν έπιασα στο ράμφος μου τον διαχειριστικό έλεγχο στην ΑΕΚ) ο κόραξ επιστρέφει στις καλλιτεχνικές και συγκεκριμένα σινεφίλ ανησυχίες του. Άλλες 7 νέες ταινίες στις αίθουσες αυτή την εβδομάδα. Μία γεωργιανή (Gagma Napiri), μία ουγγρική (Bibliotheque Pascal) και μία ρώσικη (Ovsyanki) για τις οποίες αδυνατώ να εκφέρω γνώμη. Κατά τα λοιπά:

The Fighter: Ταινία που ετοίμαζε ο Aranofsky (με Brad Pitt πρωταγωνιστή) μετά το Wrestler και τελικά εγκατέλειψε για το Black Swan. Αλλά μία δυνατή ιστορία πάντα βρίσκει το δρόμο της έστω και με David O. Russell  στη σκηνοθεσία και πρωταγωνιστή Mark Wahlberg. Την παράσταση πάντως κλέβει ο Cristian Bale που επιστρέφει δυνατά.

The Dilemma: Αμερικάνικη βλακοκομεντί με Vince Vaughn κτλ. Εντύπωση προκαλεί η παρουσία του Ron Howard (The DaVinci Code κτλ)  πίσω από την κάμερα που δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιο ύφος, αν και προσωπικά εκτός από το Frost/Nixon δεν με έχει ενθουσιάσει με τίποτα άλλο.

45 Τετραγωνικά: Ελληνική παραγωγή που τη συνοδέυει η βαρύγδουπη δήλωση του σκηνοθέτη Στράτου Τζίτζη "Δεν κάνω ούτε “φεστιβαλικό” ούτε “παπακαλιάτικο” σινεμά". Η υπόθεση αφορά στην 23χρονη Χριστίνα που μετακομίζει από το σπίτι της μητέρας της σε ένα διαμέρισμα 45 τετραγωνικών στην Αχαρνών. Την έχουν ακούσει τελευταία με το θέμα "οικογένεια" οι έλληνες δημιουργοί και με το δίκιο τους μέχρι ένα σημείο αλλά μην το ξεφτιλίσουμε κιόλας.

Το πέταγμα του κύκνου: Αυτό τώρα γιατί το έβγαλαν; Μπας και μπερδευτεί κανείς με το Μάυρο Κύκνο που θα βγει την άλλη εβδομάδα και κόψει έτσι κανένα εισιτήριο; τι να πω; σου λέω μόνο ότι παίζει ο Βούρος.

Οι ταινίες της εβδομάδας

Μόνο 5 αυτήν την εβδομάδα; γιατί έτσι ρε παιδιά;

The Tourist: Ο γερμανός σκηνοθέτης Florian Maria Georg Christian Graf Henckel von Donnersmarck (έτσι βαφτίστηκε χωρίς πλάκα) εξαργυρώνει την επιτυχία που είχε με τις "Ζωές των άλλων" με ένα καλό συμβόλαιο και ένα τεράστιο μπάτζετ έχοντας όμως να διαχειριστεί τη μεγάλη συνάντηση Johnny Depp και Angelina Jolie. Δεν είμαι πολύ αισιόδοξος αλλά οι 3 υποψηφιότητες στις Χρυσές Σφαίρες δεν ακούγονται άσχημες

Άπνοια: Ο ελληνικός σινεμάς στα πολύ πάνω του τελευταία ας ελπίσουμε ότι και εδώ θα δούμε κάτι καλό, αν και δεν ξέρω κατά πόσο θα δουλέψει το πείραμα του πρωταγωνιστή επαγγελματία κολυμβητή και όχι ηθοποιού

Biutiful: Το μεγάλο στοίχημα του Μεξικάνικου κινηματογράφου με Iñárritu στο τιμόνι, την υπόλοιπη παλιοπαρέα (Cuaron, del Toro) στην παραγωγή και ένα αστρονομικό μπάτζετ. Υποψήφιο για Σφαίρα ξενόγλωσσης αναμένεται και στα Όσκαρ.

Kawasaki's Rose: Τσέχικη ταινία για την οποία ένα μόνο θα σου πω. Η πρωταγωνίστρια λέγεται Ντανιέλα Κολάροβα

Submarino: Από τη Δανία του Thomas Vinterberg για ένα ανάλαφρο και ευχάριστο απόγευμα. Δύο αδέλφια, ο ένας πρώην κατάδικος και άλλος μοναχικός πατέρας και ναρκομανής, συναντιούνται στην κηδεία της μητέρας τους

Οι ταινίες της εβδομάδας

7 νέες ταινίες αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες, διατηρείται δηλαδή η αναλογία ταινία/ημέρα 1:1, διατηρείται και η απορία μας ποιος τις βλέπει όλες αυτές τις ταινίες; 

Let Me In: Το remake, του remake, ω remake. Ό,τι και να λένε προτιμώ το αυθεντικό Let the Right One In

Hereafter: O Eastwod παρότι έχει σαρώσει βραβεία και ταμέια αρνείται να βγει στη σύνταξη και συνεχίζει ακάθεκτος. Ως πότε άραγε; 

Le conseguenze dell'amore: Παλαιότερη ταινία του Sorrentino, όχι του Stefano της ΑΕΚ, του Paolo που είχε κάνει το Il Divo

Sex & Drugs & Rock & Roll: Καλύτερα να το κάνεις παρά να το βλέπεις, αν και μόνο για την ερμηνεία του Andy Seris ως Ian Dury αξίζει και να το δεις

Love and other drugs: Πολλή αγάπη και πολλά ντραγκς αυτή την εβδομάδα...

Tangled: Το κλασσικό πια animation της εβδομάδας, τα πιτσιρίκια πρέπει να έχουν αποβλακωθεί τελείως με όλα αυτά που βλέπουν

Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα: Οκ έλεος

Οι ταινίες της εβδομάδας

Σε μία περίοδο όπου οι κινηματογράφοι γεμίζουν από πιτσιρίκια και οι οθόνες πλυμμηρίζουν από μεταγλωττισμένα animation και χαζοκωμωδίες μην περιμένεις καμία σοβαρή άφιξη στις αίθουσες. 4 παλτουδάκια για να περάσει η ώρα: 

Solomon Kane: Αδίστακτος αιμοβόρος μαχητής του 1700 έχει παραδώσει τα όπλα για να σώσει την ψυχή του αλλά μπροστά στην αδικία παίρνει πάλι μπρος και όποιον πάρει ο χάρος

My Soul To Take: O Wes Craven στην κατηφόρα... Ετοιμάζει και Scream 4 τρομάρα του δεν το δίνει στο Ντένη Ηλιάδη καλύτερα;

Lucky Luke: Αποτυχημένη μεταφορά του γνωστού ήρωα στη μεγάλη οθόνη. Ούτε στη φάτσα δεν τον πέτυχαν, γι' αυτό και στο poster κρύβεται

L'âge de raison: Η υπόθεση αυτής της ταινίας από τη Γαλλία τα λέει όλα από μόνη της. Μόλις κλείνει τα 40 της μια γιάπισα αρχίζει να δέχεται γράμματα από τον ανήλικο εαυτό της...

Οι ταινίες της εβδομάδας

Guilliver's Travels: Μάλλον ήρθαν τα Χριστoύγεννα ε;

Merry Christmas Mr. Lawrence: Σίγουρα ήρθαν. Τι άλλο θα επανεκδώσετε;

The world is big and salvation lurks around the corner: Πιο μεγάλος και από τον κόσμο είναι ο τίτλος της ταινίας

Little Fockers: Έλεος με τα ανούσια διπλά και τριπλά σήκουελ και τις παπάτζες που παίζει o φραγκοκίλερ De Niro

The Cove: Αν ξανακούσω για τον "έλληνα" Louie Psihoyos θα φάω δελφίνι

A Tale of  Two Mozzies: Ακατάλληλο άνω των 5

The Illusionist: Κυριλέ animation για μεγάλους

Ζητείται ψεύτης: Αφήστε ήσυχες τις παλιές ελληνικές ταινίες ρε λαμόγια 

Tamara Drew: Γεια σου Ταμάρα, μου τη δίνει αυτό το βλαχοσεξουλιάρικο, με ανάβει τρελά!

Οι ταινίες της εβδομάδας

7 τον αριθμό για να μην ξεχνιόματσε. Ούτε οι κριτικοί δεν προλαβαίνουν να τις δουν όλες...

The King's Speech: Ποιος χέστηκε για τους αυτοαποκαλούμενους γαλαζοαίματους βασιλιάδες;

Megamind: Σιγά μην παραδεχτούμε ότι βλέπουμε παιδικά animation. Στην πυρά...

Tron Legacy: Εδώ δεν έχουμε δει το σκέτο Tron, σιγά μη δούμε το Legacy

Bronson: Παραγωγής 2008, νωρίς νωρίς τη φέρανε αλλά τα πάντα στην ελληνική διανομή εξηγούνται με μία πιο προσεκτική ματιά (πρωταγωνιστεί ο Tom Hardy του Inception)

Skyline: Πάλι ήρθε το τέλος του κόσμου και θα μας ρουφήξουν οι εξωγήινοι;

Οργώνοντας το χρόνο: Ντοκιμαντέρ με αφετηρία την 6η Δεκέμβρη του 2008 και σκηνές από διαδηλώσεις στους δρόμους της Αθήνας με αφαιρετικό (κουκουρούκου δηλαδή) ύφος

Αναπαράσταση: Για τον Teo απαγορεύεται να πούμε κακή κουβέντα γιατί θα μας πούνε άσχετους οπότε να πάτε να το δείτε και καλά να περάσετε

Οι ταινίες της εβδομάδας

Ενώ το φεστιβάλ κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη καλά κρατεί έχουμε σήμερα 11 (έντεκα) νέες αφίξεις στις αίθουσες. Πρέπει να είναι παγκόσμιο ρεκόρ...

Attenberg: Ελληνική πολυδιαφημισμένη ταινία με διεθνείς διακρίσεις. Όλοι ψάχνουν το νέο Κυνόδοντα αλλά δεν το φωνάζουν. Έχει δημιουργήσει τεράστιες προσδοκίες. Για να δούμε αν θα τις επαληθεύσει...

Show Bitch: Η άλλη όψη του ελληνικού σινεμά. Όσο και να γουστάρουμε το Ζερβό, δεν μπορεί ο τύπος να βγαίνει στα μεσημεριανάδικα και μετά να γυρίζει ταινία για να σατιρίσει τη showbiz. Δήθεν ότι τους δουλεύει κανονικά, μάλλον όσους σκάσουν το 8ευρω δουλεύει.

The Chronicles of Narnia: The Voyage of the Dawn: Δεν έχω δει ούτε μία ταινία αυτής της σειράς και ούτε πρόκειται. Όσοι πάτε, μπόλικο ποπ κορν και καλά να περάσετε.

The Tree: Η μικρή Σιμόν επικοινωνεί μέσω ενός δέντρου με το νεκρό πατέρα της. Και δεν είναι καν θρίλερ...

Survival of the Dead: Ο Romero γυρίζει ακόμα ταινίες με ζόμπι; "Κι όταν πεθάνει θα επιστρέψει ως ζόμπι για να συνεχίσει να γυρίζει τέτοιες ταινίες" παλιά αλλά πάντα επίκαιρη η ατάκα

Tropical Malady: Ανακαλύψαμε τον ταϋλανδό σκηνοθέτη με το όνομα γλωσσοδέτη (Apichatpong Weerasethakul) επειδή κέρδισε στο τελευταίο φεστιβάλ των Καννών και τώρα φυσικά πρέπει να δούμε όλες τις ταινίες του.

Poetry: Η μεγάλη των κορεατών σχολή ξαναχτυπά με τον Chang-dong Lee έναν από τους λιγότερο γνωστούς αλλά εξίσου αξιόλογο με τους πιο μουράτους σκηνοθέτες (Park, Duk κτλ).

The Next Three Days: Κλασσική περίπτωση επιτυχημένης ευρωπαϊκής ταινίας που γίνεται στα γρήγορα αμερικάνικο ριμέικ. Γνωστή η συνταγή, επιστρατεύουμε ένα "ποιοτικό" αλλά εμπορικό σκηνοθέτη (Paul Haggis) μαζί με 2-3 ηθοποιούς ονόματα (Crowe, Neeson) και καθαρίσαμε. Και γιατί να μη δω καλύτερα το πρωτότυπο;

All Good Things: Και άλλη αμερικανιά με ενδιαφέροντα σκηνοθέτη (Jackeri) και δυνατό cast (Gosling, Langella), μένει να δούμε πως πήγε η υλοποίηση.

Sammy's Adventures: The Secret Passage: Προβλέπω να παραμένει μυστικό το πέρασμα του Σάμμυ, τουλάχιστον σε εμάς.

Goal!III: Αυτό πέρα του ότι είναι σαφώς χειρότερο από τα 2 πρώτα της σειράς που ήταν ψιλοαπαράδεκτα έτσι κι αλλιώς, το έχουμε δει κατεβασμένο εδώ και 1-2 χρόνια. Πως τους ήρθε να το βγάλουν τώρα, μήπως κάνει λάθος το Αθηνόραμα που αποτελεί την πηγή μου;

51ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Ψόφια τα πράγματα φέτος στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το μπάτζετ βλέπεις περιορίστηκε στο 1/3 σχεδόν του περυσινού και έτσι κοπήκαν οι πολλές χαΐλες, οι μουράτοι καλεσμένοι και οι αλόγιστες σπατάλες. Οι celebrity διευθυντές την έκαναν με ελαφρά. 

Τι έμεινε; οι ταινίες. Αν κοπούν και αυτές οι τελετές έναρξης και λήξης με φημισμένες αλλά ήδη αλλού παιγμένες ταινίες διάσημων σκηνοθετών (Boyle και Aranofsky φέτος) θα είναι ακόμα καλύτερα. Τι αξία έχει δηλαδή να δούμε μία υπερπαραγωγή 2 μήνες νωρίτερα; 

Επισής έχουν μείνει εκεί σταθερά και όλοι οι άνθρωποι και εργάτες του χώρου, δημιουργοί, παραγωγοί, συντελεστές αλλά και κριτικοί που συνήθως μπαινόβγαιναν από τις αίθουσες στο 10λεπτο και την υπόλοιπη ώρα πουλάνε τη μούρη τους. 

Κατά τα λοιπά στην πόλη η κατάσταση παραμένει η ίδια αφού όλοι τρώνε και πίνουν καφέ, τα σχετικά μαγαζιά κάθε φορά που την επισκέπτομαι πολλαπλασιάζονται. Το Σάββατο το βράδυ υπήρχε η γνωστή βλαχοτελετή με τους παπαγεωργοπουλο-ψωμιάδηδες να ανάβουν χριστουγεννιάτικα δέντρα συνοδεία  μουσικών και βεγγαλικών. Αργότερα το ίδιο βράδυ κράξαμε ένα συγχαρητήρια στον Μπουτάρη που τον τρακάραμε να κάνει τον περίπατο του στο κέντρο και αναλογιστήκαμε με ικανοποίηση τη διαφορά.

Το μόνο που δεν είδαμε ήταν κανένα μουτζαχεντίν αλλά την Κυριακή το πρωί μας πήρε ο ύπνος...

Οι ταινίες της εβδομάδας

Αυτή την εβδομάδα λόγω του επερχόμενου φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (ο κόρακας θα σου έχει ανταπόκριση και από εκεί μην ανησυχείς) πίστευα ότι οι νέες ταινίες θα είναι περιορισμένες σε αριθμό. Κάτι που φυσικά αποδείχτηκε λάθος καθώς και αυτή την εβδομάδα έχουμε άλλες 6 νέες ταινίες στις αίθουσες. Αναλυτικά: 

4.3.2.1.: Αντέννα... Τέσσερις κοπέλες, τρεις ημέρες, δύο πόλεις και μία ληστεία διαμαντιών. Τουρλουμπούκι αλά Guy Ritchie με πρωταγωνίστριες βγαλμένες από το Sex and the City. Σιγά μη σκίσετε κανένα καλσόν.

Due Date: Όρμα Galifianakis (έλληνας και αυτός έτσι να μην ξεχνιόμαστε) όρμα τώρα που σε παίρνει αγόρι μου να τους τα πάρεις χοντρά. Κάνε 5-10 Hangover ακόμα...

Tournee: και τουρνε και τουρνενέ... Γριές, χοντρές και άσχημες σε περιοδέια στριπτίζ! Να μου λείπει.

Les Amours Imaginaires: Ελαφρολαϊκή μπουρδίτσα με τύπο που τον γουστάρουν μία γκόμενα και ο γκέι κολλητός της. Μαλλιοτράβηγμα νιου γουέιβ!

Cyrus: Γεροντοέρωτες που σκοντάφτουν στον υπερφυσικό μπεμπέ έφηβο γιο της κυρίας. Επί 90 λεπτά το συζητάνε, κάπου θα καταλήξουν.

South of the Border: Επαναστάτης την έχει δει ο Oliver Stone αφού έγλειψε καλά καλά τον Fidel τώρα προχωράει νοτιότερα για να συναντήσει 7 λατινοαμερικάνους προέδρους.