Ψόφια τα πράγματα φέτος στο φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το μπάτζετ βλέπεις περιορίστηκε στο 1/3 σχεδόν του περυσινού και έτσι κοπήκαν οι πολλές χαΐλες, οι μουράτοι καλεσμένοι και οι αλόγιστες σπατάλες. Οι celebrity διευθυντές την έκαναν με ελαφρά.
Τι έμεινε; οι ταινίες. Αν κοπούν και αυτές οι τελετές έναρξης και λήξης με φημισμένες αλλά ήδη αλλού παιγμένες ταινίες διάσημων σκηνοθετών (Boyle και Aranofsky φέτος) θα είναι ακόμα καλύτερα. Τι αξία έχει δηλαδή να δούμε μία υπερπαραγωγή 2 μήνες νωρίτερα;
Επισής έχουν μείνει εκεί σταθερά και όλοι οι άνθρωποι και εργάτες του χώρου, δημιουργοί, παραγωγοί, συντελεστές αλλά και κριτικοί που συνήθως μπαινόβγαιναν από τις αίθουσες στο 10λεπτο και την υπόλοιπη ώρα πουλάνε τη μούρη τους.
Κατά τα λοιπά στην πόλη η κατάσταση παραμένει η ίδια αφού όλοι τρώνε και πίνουν καφέ, τα σχετικά μαγαζιά κάθε φορά που την επισκέπτομαι πολλαπλασιάζονται. Το Σάββατο το βράδυ υπήρχε η γνωστή βλαχοτελετή με τους παπαγεωργοπουλο-ψωμιάδηδες να ανάβουν χριστουγεννιάτικα δέντρα συνοδεία μουσικών και βεγγαλικών. Αργότερα το ίδιο βράδυ κράξαμε ένα συγχαρητήρια στον Μπουτάρη που τον τρακάραμε να κάνει τον περίπατο του στο κέντρο και αναλογιστήκαμε με ικανοποίηση τη διαφορά.
Το μόνο που δεν είδαμε ήταν κανένα μουτζαχεντίν αλλά την Κυριακή το πρωί μας πήρε ο ύπνος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου